۶ نشانه جراحی موفق بینی

جراحی پلاستیک بینی، مشکل‌ترین جراحی زیبایی در بدن است. عوامل متعددی در پیچیدگی بیش از حد این جراحی نقش دارند….
 بینی، هم به عنوان عضوی که در مرکز صورت قرار دارد و نقش کلیدی در تناسب اجزای صورت ایفا می‌کند و هم به عنوان عضوی مهم در سلامت بدن که اولین قسمت راه هوایی را تشکیل می‌دهد، با ۲ نقش مهم خود در زیبایی و سلامت، حساسیت مضاعفی را در جراحی‌های پلاستیک بینی ایجاد می‌کند….

بنابراین تلفیقی از حداکثر دانش، هنر و تجربه جراح به همراه آگاهی لازم بیماران در بالا بردن احتمال موفقیت این جراحی‌ها موثر است.
موفقیت در جراحی زیبایی بینی را باید این‌طور تعریف کنیم که اگر پس از عمل جراحی پلاستیک بینی در زیبایی چهره اثر مثبتی ایجاد شده باشد، حتی اگر این اثر به میزان ۱ درصد زیبایی چهره فرد را افزوده باشد و در کنارش سلامت راه تنفسی بینی حفظ شده باشد، این عمل جراحی را می‌توان عملی موفق تلقی کرد.
در مقابل، اگر عمل جراحی، چهره‌ای بسیار زیبا ولی با مشکلات تنفسی در بینی ایجاد کند، این جراحی کاملا ناموفق است. به عقیده من، ۶ معیار برای ارزیابی میزان موفقیت جراحی زیبایی بینی قابل ذکر است:
۱- تقویت بینی به‌جای کاهش بافت‌های آن:
در این جراحی به جای کم کردن و کاهش بافت‌های پشت بینی، با تقویت و افزایش حمایت پایه بینی در ناحیه نوک بینی، قوز بینی اصلاح شده است. در روش‌های قدیمی، جراحی بینی بیشتر متکی بر برداشتن و خارج‌کردن بافت بینی بود و بینی تقریبا همیشه کوچک می‌شد. اشکال این روش‌ها سال‌های بعد خود را نشان داد و به همین دلیل هم چند دهه طول کشید تا با شناخته‌تر شدن عوارض آنها کم‌کم کنار گذاشته شوند. در این روش‌ها در درازمدت بافت‌ها دچار فروافتادگی می‌شدند چون حمایت اسکلتی بینی کم می‌شد و بینی در سنین بالا حالتی چروکیده و افتاده پیدا می‌کرد و اغلب بیماران مشکلات تنفسی هم پیدا می‌کردند.
امروزه در روش‌های نوینی که به روش‌های تقویتی بینی معروف‌اند، نه تنها سعی می‌کنیم تاحد امکان چیزی از بینی برنداریم؛ بلکه گاهی در بسیاری از موارد از بافت‌های خود بینی به بینی چیزی هم اضافه می‌کنیم و پیوند می‌زنیم. یعنی اگر بخشی از بینی، بافت اضافه دارد، آن بافت اضافه را برمی‌داریم و در قسمتی از بینی که کمبود بافت وجود دارد، پیوند می‌زنیم.
در این روش‌ها ما بافت را تغییر شکل می‌دهیم؛ نه اینکه آنها را خارج کنیم. در این روش‌ها اسکلت بینی بازسازی شده و بافت‌های نرم و دچار ضعف تقویت می‌شوند. بنابراین در درازمدت بینی کمتر دچار افتادگی می‌شود. حتی در بعضی بینی‌ها که به بینی گوشتی معروف‌اند، استفاده از روش‌های تقویت اسکلت بینی برای افزایش حمایت بافت‌های نرم بینی ضرورت دارد.
جراحی این نوع بینی‌ها با استفاده از روش‌های جدید با نتایج مطلوب همراه است. در روش‌های جدید به جای آنکه بافت گوشتی بینی برداشته شود، سعی می‌شود اسکلت نوک بینی با افزودن بافت‌های پیوندی تقویت شود تا فرم مطلوب نوک بینی ایجاد شود. یکی از شایع‌ترین موارد مراجعه بیماران مربوط به قوز بینی است که بیمار از وجود آن ناراحت است؛
در حالی که پس از آنالیز صورت در بسیاری از دختران و پسران ایرانی معلوم می‌شود که چون ساپورت (حمایت)نوک بینی کم است، نوک دچار افتادگی شده و قسمت اعظم قوز در واقع یک قوز کاذب است که به علت ضعف حمایت اسکلتی بینی خود را نشان می‌داده است. در واقع، علت قوز بینی در خیلی از افراد، بلندی پشت بینی نیست؛
بلکه ضعف جلوآمدگی نوک بینی است که در ایرانی‌ها و کشورهای خاورمیانه بسیار شایع است. در این حالت باید قسمت پایینی بینی جلو بیاید یعنی باید به بینی چیزی هم اضافه کنیم تا صورت به مراتب زیباتر شود. در روش‌های قدیمی بدون تقویت نوک بینی قوز بینی را برمی‌داشتند و چهره حتی زشت‌تر می‌شد چون زاویه بین بینی و صورت خیلی کم می‌شد (یعنی از ۳۶ درجه که زاویه ایده‌آل است خیلی کمتر می‌شد.)

۲- عروسکی نکردن بینی:
زیبا‌ترین حالت پشت بینی حالتی است که اصطلاحا پشت بینی قوی نامیده می‌شود. امروزه بیشتر متقاضیان جراحی پلاستیک بینی خواهان تغییرات طبیعی در بینی هستند. اصطلاحاتی مانند بینی عروسکی یا بینی سرسره‌ای سال‌ها بین مردم به‌عنوان اصطلاحی برای توصیف بعضی از بینی‌های عمل شده به کار می‌رفت. این بینی‌ها از بعضی الگوهای دهه ۱۹۶۰ اقتباس شده‌اند، در حالی‌ که در جامعه با فرهنگ بالاتر امروزی نوعی بینی تصنعی و زشت تلقی می‌شوند. از نظر زیبایی‌شناختی قوس‌دار شدن بینی اصلا زیبا نیست. هیچ کتابی در جراحی پلاستیک پیدا نمی‌کنید که به‌عنوان یک بینی زیبا یک بینی قوس‌دار یا سرسره‌ای کشیده باشد. یک پشت بینی قوی باید صاف یا حتی گاهی کمی پُری داشته باشد که این پر بودن پشت بینی خیلی از افراد را زیباتر می‌کند. در مردها این پر بودن باید از خانم‌ها بیشتر هم باشد.
۳- قوی کردن پشت بینی:
در عمل‌های جدید برخلاف روش‌های قدیمی، به هیچ وجه اتصالات غضروف‌های بینی در نواحی مختلف قطع نشده و برای کاهش پهنای نوک بینی با روش‌های مخصوصی تغییر حالت نوک بینی به صورت طبیعی بدون برداشتن غضروف‌ها انجام شده است.
بنابراین نوک بینی حالت طبیعی داشته و پهنای طبیعی آن آنچنان نمود می‌کند که گویی هیچ جراحی روی نوک بینی انجام نشده است. در صورتی که نوک بینی بیش از حد باریک شده باشد، علاوه بر اینکه ظاهر زشت و مصنوعی به بینی می‌دهد، با فرو رفتگی‌های شدیدی که در اطراف آن ایجاد می‌شود، مسیر تنفسی دچار تنگی می‌شود.
پایین آوردن پشت بینی تاحدی انجام شده که اتصالات پشت بینی ضعیف نشود. این امر علاوه بر یکدست کردن پهنای پشت بینی در قسمت‌های بالا و پایین، با حفظ حمایت راه هوایی، سلامت طولانی‌مدت آن را تحکیم می‌کند.

۴- تقویت ساختار بینی:
برای رفع افتادگی بینی طبیعی از روش‌های تقویتی استفاده شده است تا علاوه بر دوام طولانی‌مدت ظاهر طبیعی بینی حفظ شود. در روش‌های نوین جراحی، این کار با افزودن پیوند‌های ستونی متعدد غضروفی در پایه بینی انجام می‌گیرد. در این صورت، ظاهر جوان‌تر بینی با طبیعی بودن آن هماهنگ می‌شود. در صورتی که در روش‌های قدیمی بالا بردن نوک بینی مستلزم برداشت بیش از حد بافت‌های بینی است و در بسیاری از موارد، این پدیده با عواقب نامطلوب تنفسی همراهی دارد. در این بیماران، پره‌های بینی، هنگام دم روی هم می‌افتند و مانع تنفس راحت حین خواب می‌شوند.
۵- استفاده نکردن از تامپون بینی:
به حداقل رساندن برش‌ها و زخم‌ها یک اصل مهم در جراحی بینی است و امروزه در اکثر جراحی‌های بینی سعی می‌شود از تامپون بینی استفاده نشود تا ناراحتی و درد پس از عمل به حداقل برسد. کم کردن ضربه‌ها و برش‌های بافتی و استخوانی حین عمل، باعث به حداقل رسیدن خون‌مردگی‌ها و تورم بافتی می‌شود. بنابراین بیمار بعد از یک هفته می‌تواند سرکار یا کلاس دانشگاه حاضر شود.

۶- کوچک نکردن سوراخ‌های بینی:
در این جراحی‌ها سوراخ‌های بینی به هیچ وجه دست نخورده است. این کار به ۴ دلیل بسیار غیرمنطقی است؛ اول آنکه در اغلب موارد دست خوردن سوارخ‌های بینی کاملا مشخص می‌شود و معلوم است که فرد جراحی شده ‌است، چون چین کنار پره بینی از بین می‌رود و بازسازی این چین و فرورفتگی طبیعی تقریبا غیرممکن است. نکته دوم اشکالات تنفسی است که به دلیل کم شدن قطر مجرای تنفسی اتفاق می‌افتد و بسیاری از این افراد پس از سال‌های طولانی با مشکلات شدید تنفسی دست و پنجه نرم می‌کنند. سوم آنکه پهنای قاعده بینی در ناحیه پره‌ها موجب متعادل‌ترشدن پهنای نوک بینی پس از عمل می‌شود و طبق اصول زیبایی تناسب ۵۰ درصدی پهنای نوک، پهنای پره‌های بینی را بهتر تامین می‌کند.
چهارم آنکه کوچک‌کردن سوراخ‌های بینی تقریبا غیرقابل‌برگشت به حالت طبیعی است و اصلاح نسبی آن از مشکل‌ترین روش‌ها در جراحی پلاستیک بینی است.