بیو گرافی محمد اصفهانی

در سحرگاه روز 14 تیر ماه سال 1345 همزمان با میلاد پیامبر اكرم (ص) و امام جعفر صادق (ع) حوالی اذان صبح ، محمد مهدی واعظ اصفهانی در خیابان 17 شهریور ( میدان شهدا ) تهران به دنیا آمد . پدر ایشان اهل اصفهان بودند و مادر ایشان متولد تهران هستند اما بواسطه ایشان هم اصلیت اصفهانی دارند . از نوادگان وحید دستگردی (شاعر معروف) ، تك فرزند خانواده و متاهل هستند .

مرحوم پدر ایشان وقتی زمزمه و صداهای محمد را شنیدند و تشخیص دادند كه می تواند بخواند سعی كردند با راهنمایی و سوق دادن وی به سمت قرآن كریم به خواندن وی شكل و جهت ببخشند .
تحصیلات ابتدایی را در دبستان علوی به پایان برد و در مسابقات قرآن قبل از انقلاب در رده نوجوانان مقام كسب كرد . به خاطر كسب مقام در مسابقات قرآن قرار شد به كویت اعزام شود كه این سفر به خاطر مخالفت مادر لغو شد . از اوان کودکی قرائت قرآن کریم را به سه روایت نزد اساتید وقت آموخته و از شیوه های مختلف این فن به ویژه شیوه استاد "مصطفی اسماعیل" بهره مند شده است . تاکنون در محافل مهم بسیاری از حضور دکتر اصفهانی برای قرائت قرآن استفاده شده است .

گفته های خانم زهرا شجاعی رئیس سازمان مشاركت زنان را از 12 بهمن سال 1357 بخوانید : « روزی كه قرار بود امام وارد ایران شود، دوازدهم بهمن، كمیته ای برای استقبال اولیه از ایشان در فرودگاه شكل گرفت. كمیته، نمایندگانی از اقشار مختلف مردم را برای حضور در سالن فرودگاه (سالنی كه در حال حاضر خراب شده است) انتخاب كرد. از میان دانشجویان نیز 150نفر انتخاب شدند، از هر دانشكده ای یك خانم و یك آقا. من هم به عنوان نماینده خانم دانشكده خودمان برای استقبـال انتخـــاب شـدم و مهندس
علاقه مندان از میان آقایان ، دانشجویان و دانش آموزان چون از نظر سنی از همه كوچكتر بودند، به بالكن برده شدند، اتفاقاً بالكن مشرف به سالن بود. اول قرآن توسط دكتر محمد اصفهانی واعظی كه آن موقع 8 - 7 ساله بود[که البته ایشان آن موقع ۱۲ سال سن داشتند]، قرائت شد و بعد پیام دانشجویان. آنگاه سرود «خمینی ای امام » را دانشجویان و دانش آموزان اجرا كردند. بعد از استقرار امام نیز من به عنوان خبرنگار در اطراف محل اقامت امام حضور داشتم. فرم‌هایی به ما داده بودند كه هر اتفاقی در آن حوالی می‌افتاد، در آن فرم‌ها یادداشت می‌كردیم. یك شب هم به اتفاق چند دانشجو، توانستیم با امام ملاقات خصوصی داشته باشیم »
   ایشان با رتبه 176 كنكور در رشته پزشكی در تهران مشغول تحصیل شدند و سر انجام در سال 1376 فارغ التحصیل در رشته دكترای پزشكی در طب عمومی شدند . محمد جوان بواسطه دایی خود كه اهل هنر و از علاقه مندان سرسخت موسیقی است به آقای شجریان معرفی شدند و ایشان گفتند كه صدای شما به درد آواز می خورد . بعدها با آقای فریدون شهبازیان آشنا شدند و ایشان محمد اصفهانی را به سمت موسیقی پاپ سوق دادند و اولین كار ایشان با نام فرصت بدرود با شعری از استاد دكتر قیصر امین پور و آهنگ محمد جوان و تنظیم استاد فریدون شهبازیان در سال 1376 از صدا و سیما پخش شد .
   مرحوم پدر ایشان هم صدای خیلی خوبی داشتند و نیز پزشك هم بودند و در زمان رژیم شاه جزو عناصر انقلابی به شمار می آمدند . پدر ایشان بارها و بارها زندانی شدند و فشار شكنجه های شدید را متحمل شدند و در سال 1359 و در زمانی كه محمد تنها 14 سال داشت به سبب شكنجه هایی كه در زندانهای شاه متحمل شدند سكته كرده و در گذشتند .
   « آوای فاخته » اولین سریالی بود كه تیتراژش را اصفهانی اجرا كرد .
   بابك بیات در مورد او گفت :« آهنگ آسیمه سر را آنقدر نگاه داشتم تا یك صدای مناسب اجرا پیدا كنم و خوشحالم كه این امانت را به صاحب اصلیش سپردم . »
   مدرك رسمی غریق نجات از فدراسیون و اتفاقا خط بسیار خوشی دارند و چند سالی را هم در رادیو بواسطه شغلش نویسندگی كرد .
   یكی از بهترین خاطرات ایشان انصراف از طلاق زوجی بواسطه آهنگ حسرت بوده و دیگری هم مربوط به دوره كارورزی است : «در دوره كارورزی كه مشغول تحصیل پزشكی بودم آقایی كه سكته مغزی كرده بود را به بخش ما آوردند . من زیر نظر استادمان در بخش مغز و اعصاب كار می كردم . پزشكها امیدی به زنده ماندن این مرد نداشتند خانواده اش هم همینطور ، چون او در حالت بیهوشی بود . اما ایشان بعد از ده روز كه تحت مراقبتهای شدید ما قرار داشت با روند غیر عادی و معجزه آسایی بهبود یافت . آن روزی را كه خانواده اش در حال بردن او به خانه بودند هرگز فراموش نمی كنم ، این روز یكی از بهترین روزهای زندگی ام بود . دنیای پزشكی سرشار از این لحظه های شیرین است .»
   در زمینه كارهای هنری فرد بسیار با وسواسی هستند به همین خاطر ترجیح می دهند كه كمتر كار كنند اما كار خوب به مردم عرضه كنند . نمونه بارز آن را می توان آلبوم بركت دانست كه پس از حدود 30 ماه بعد از آلبوم هفت سین به بازار آمد و به دست علاقه مندان رسید . آلبومهای النور ، گلچین ، حسرت ، فاصله ، تنهاترین سردار ، تنها ماندم ، ولایت عشق ، ماه غریبستان ، نون و دلقك ، هفت سین ، بركت ، جمعا 11 آلبومی هستند كه دكتر محمد اصفهانی تا به امروز به بازار عرضه كرده است . هم اكنون مشغول تهیه كارهای تصویری كنسرت های اصفهان و تهران با نام حضور 1 و حضور 2 است كه به زودی به بازار عرضه می گردد .
    و ... « واقعا نمی توانم نقش خانواده ام را در روند كاری ام نادیده بگیرم. اگر فرض را بر این بگذارم كه محمد اصفهانی یك فرد"موفق"است قطعا این موفقیت بدون حمایت و پشتیبانی خانواده میسر نیست. وسواس من به آلبوم اخیر و شاید همه كارهایم همواره افرادی را كه به نوعی با من سرو كار دارند آزار می دهد كه اینجا فقط می توانم بسیار تشكر كنم .... به كار هنری ام تعصب دارم و همواره تلاش می كنم تا ضعف هایم را كاهش دهم . »

و اما مطلب پایانی :
    « دکتر محمد اصفهانی نه تنها یک خواننده و آهنگساز یگانه و بی همتاست بلکه الگوی شخصیتی ایده آلی برای نسل جوان بشمار می آید . مراجعه به یک بیوگرافی ساده و کوتاه از زندگی او این مطلب را اثبات می کند . اصفهانی صدای ماندگاری است که تا قرون دیگر هم نظیر آن ظهور نخواهد کرد . او از این موهبت الهی توانسته به بهترین شکل استفاده کند . فلسفه وجود و مضامین عارفانه را در قالب سمفونی عظیم موسیقایی و به نحو احسن ارائه کرده است . بطور مثال ضرب تنبکی که به آلات موسیقی غربی تبدیل میشود و در طول آن ملودی کاملا ایرانی حاکم است ترانه ای می شود که صدای هنرمند ما در آن طنین انداز شده و خانه دل را ویران می کند و اتفاقا خانه دل نام می گیرد و یا نوای تارهای قانون که آغازگر یک ملودی و ترانه عظیم و باشکوه میشود که ابرهای تار دل آدمی را کنار می زند تا آفتابهای مهربان ترانه ای ازلی را به شنونده یادآوری کنند و اتفاقا آفتاب مهربانی نام می گیرد . او دل شکوه گری دارد که شکوه می سازد و یا از شکایت هجران ، با تو می گوید . شب افروزی که دلواپسی هایم را با صدایش مرهم میگذارد . معصومیتی که از دست رفته را جز او و نوای او که می تواند بازگو کند که دلها باورکنند دلها را . فقط سوز نای سوزناکش می تواند به من و تو بفهماند که ماه غریبستان در چاه غم فریاد میزند تنهایی اش را و یادگار او برای من و تو همان فریاد است و پنجره هایی که برایمان رو به عالم بالا میگشاید . هنرمند دستت را می بوسیم و به یادت داغ از دل می زدائیم چرا که غمت از هرچه شادی دلگشاتر است . با صدای تو پرنده ای شدیم و شب تار را در نوردیدیم ... »