جدیدترین مصاحبه با مریم کاویانی

گفت وگو با بازیگر مجموعه‌های تلویزیونی «تاوان» و «فاصله‌ها»
«مریم کاویانی» این روزها با دو سریال «فاصله‌ها» و «تاوان»، میهمان شبکه سوم سیما است. او متولد ۱۳۴۹ و دانش آموخته رشته پرستاری است. کاویانی از سال ۱۳۸۱ با فیلم سینمایی «رویای جوانی»، فعالیت خود را در سینما آغاز کرد. سپس در فیلم‌های «تردست»، «اسپاگتی در هشت دقیقه»، «مخمصه»، «هوو» و «جنایت»، به ایفای نقش پرداخت. او که بازی در سریال‌های «او یک فرشته بود»، «روزگار قریب»، «خط شکن» و «پنجمین خورشید» را در کارنامه دارد می‌گوید: در تلویزیون این فرصت برایم فراهم نشده بود تا متفاوت ظاهر شوم چون اغلب نقش‌ها نزدیک و شبیه به یکدیگر بودند. خوشحالم که در سریال «تاوان» نقشی متفاوت را بازی کردم. کاویانی در گفت وگو با خراسان پاسخ گوی سوالات ما درباره بازی اش در سریال‌های «فاصله‌ها» و «تاوان» شد.
 خانم کاویانی! از سریال «تاوان» بگویید، آیا به خاطر متفاوت بودن نقش پذیرفتید ایفاگر نقش «بیتا» باشید؟
بیشتر به دلیل حضور «شهرام شاه حسینی» پذیرفتم این نقش را بازی کنم. زیرا علاقه مند همکاری با ایشان بودم. در گذشته قرار بود در یکی از فیلم‌های سینمایی او بازی کنم اما بنا به دلایلی نشد. حتی اگر نقش «مرجان» را هم به من پیشنهاد می‌دادند می‌پذیرفتم. خیلی خوشحال بودم که نقشی متفاوت به من پیشنهاد شد تا آن را بازی کنم. زیرا در تلویزیون این فرصت برایم فراهم نشده بود تا متفاوت ظاهر شوم. اغلب نقش‌هایم نزدیک و شبیه به یکدیگر بودند.
 نقش «بیتا» چه ویژگی‌های خاصی دارد؟
 ویژگی خاصی ندارد، همان چیزی است که شاهد آن هستید. به نظرم بازیگر نمی‌تواند درباره نقش خود صحبت کند. من مطابق فیلم نامه و ویژگی‌های شخصیتی «بیتا» بازی کردم. اما نمی‌دانم برای بینندگان چقدر قابل باور از کار درآمده است. از نظر فنی بازیگر باید نقش را به خوبی ایفا کند و من نیز نهایت سعی خود را کردم.
بیتا در گذشته به پژمان علاقه ای نداشت و بعد از بازگشت به کشور، متوجه رسیدن ارثیه هنگفت به «پژمان» شده است و به خاطر مسائل مالی، به او ابراز عشق و علاقه می‌کند. این دوگانگی شخصیتی چه قدر حاصل راهنمایی کارگردان، تجربه شما و فیلم نامه بود؟
«بیتا» درگیر مسائل عاطفی نیست. زیرا او درباره فرزند خود هم می‌گوید: «زندگی که عشق در آن نباشد، راحت می‌توان آن را کنار گذاشت.» بیتا شخصیتی موقعیت طلب است. قبل از رفتن به خارج از کشور دختر دانشجویی بود و با بازگشت به کشور، زن پخته ای شده است. ابتدا معیارهای اصلی او مسائل مالی بود و به عشق توجهی نداشت. ولی ناخودآگاه با «پویان» درگیری عاطفی پیدا کرده و به خاطر او فداکاری می‌کند و قصد نجاتش را دارد. بیتا نسبت به گذشته انسان پخته ای شده و جهان بینی او نسبت به مسائل مادی، کمتر شده است. وقتی بازیگر فیلم نامه را مطالعه می‌کند، با هدایت کارگردان نقش را اجرا می‌کند. یعنی همه مسائل می‌تواند دخیل باشد. اگر بازیگر نتواند نقش را درک کند، هدایت کارگردان نمی‌تواند به او کمک کند. امیدوارم در سکانس‌های کوتاه توانسته باشم شخصیت «بیتا» را درآورم. به طور قطع، بینش و نگاه حرفه ای «شهرام شاه حسینی» در ایفای این نقش کمکم کرد.

 شیوه کاری شاه حسینی و هدایت بازیگرانش مقابل دوربین چه تفاوتی با سایر کارگردان‌ها داشت؟
 شیوه دوستانه و حرفه ای در کار داشتند. یعنی همکاری فکری و دوطرفه بین بازیگر و کارگردان برقرار بود، شهرام شاه حسینی یکی از کارگردانان بسیار خوش فکر و توانایی است.
شهرام شاه حسینی با تمام علمی‌که نسبت به کار خود دارد، بی ادعا کار می‌کند. حس اعتمادی در بازیگر ایجاد می‌کند. ناخودآگاه کدهایی می‌دهد که بازیگر می‌گیرد، می‌پذیرد و اجرا می‌کند.
 با توجه به این که یک بازیگر باید کل فیلم نامه را بخواند و درباره نقش تحقیق کند، با آن مشکلی نداشتید؟
 مشکل خاصی برایم به وجود نیامد. اما گاهی مواقع نیاز بود که فلاش بکی به کل فیلم نامه بزنم، تا بتوانم راکورد حسی کار را پیدا کنم. من بازیگر کارهای مناسبتی هستم و به این شیوه کار، عادت کرده‌ام.
 از هم بازی شدن با «پژمان بازغی» بگویید.
 «پژمان بازغی» یکی از بهترین هم بازی‌هایی بود که در طول سال‌ها کار داشتم. او نسبت به کارگردانی و بازیگردانی آگاهی دارد و برایم کمک خوبی بود. بازغی بازیگر بااخلاق، مهربان، صبور و خوش ایده ای است. در کل کار من بیشتر با او بازی داشتم. تدوین خوب همسر او «مستانه مهاجر»، خاطرات را برایم تداعی می‌کند.
 از سریال «فاصله‌ها» و همکاری با «حسین سهیلی زاده» بگویید.
در سریال «فاصله‌ها» هم نقش «مرضیه» را بازی می‌کنم. برای ایفای این نقش با تهیه کننده و کارگردان به توافق رسیدم. علاقه مند بودم با «حسین سهیلی زاده» کار کنم. زیرا ایشان چند بار از من دعوت به همکاری کرده بود ولی چون تعهد کاری داشتم نتوانستم، اما در سریال «فاصله‌ها» افتخار این را داشتم که با ایشان همکاری کنم.
برای درآوردن ارتباط‌ها، چقدر در پیش تولید تمرین و دورخوانی داشتید؟
خوشبختانه حسین سهیلی زاده در کار، درگیر تمرین و دورخوانی نمی‌شود و سرصحنه بازیگر را آماده می‌کند. ما فرصت زیادی برای تمرین نداشتیم، تا جلوی دوربین برویم. فقط یک جلسه معارفه داشتیم و سپس جلوی دوربین رفتیم.
 بازخوردهای این سریال را چگونه دیدید؟
سریال «فاصله‌ها»، تاکنون بینندگان بی شماری را پای تلویزیون کشانده است، به طور قطع سریال پربیننده ای خواهد شد و هرچه داستان جلو برود، جذابیتش بیشتر می‌شود.
حضور مرضیه چه تاثیری در روند قصه «فاصله‌ها» دارد؟
 هر کدام از شخصیت‌ها، به نوعی تاثیر خود را در قصه دارند. من می‌توانم بعد از پایان کار تاثیری که این شخصیت در قصه گذاشته را بگویم. هم چنین آماری که از سوی سازمان اعلام می‌شود، می‌تواند نشانگر این تاثیر باشد. «مرضیه» علاوه بر این که در قصه برادرش حضور دارد، قصه خودش را نیز دارد. تنها خواهر محسن نیست و در واقع هم نقش مادر، خواهر و هم تکیه گاه عاطفی خانواده است که همه برای حل مسائل و بازشدن گره مشکلات خود، به «مرضیه» و «رضا» رجوع می‌کنند. مرضیه جای خالی مادر خانواده را پر می‌کند.
 «فاصله‌ها»، چه جایگاهی در میان کارهایتان دارد؟
 همه کارهایم برایم باارزش هستند و هر کارگردانی، برایم ارزش خود را دارد. خیلی خوشحالم که با حسین سهیلی زاده کار کردم. من نقشی را پذیرفتم که پسر بزرگ و عروس دارد و زنی ۵۰ ساله است. باید گریم می‌شدم و صورتم را اندکی شکسته می‌کردم. به خاطر حسین سهیلی زاده و سلیقه اش در ساخت، چنین ریسکی را کردم و نقش را پذیرفتم. به طور مثال اگر من در سریال «پنجمین خورشید» با گریم پیر شده بودم اما در فلاش بک‌ها نقش جوانی «مریم» را هم بازی کردم و این کنتراست هم زمان با یکدیگر نشان داده می‌شد. اما در سریال «فاصله‌ها» من چهره جوانی خودم را نمی‌بینم و شاید ۱۰ سال روی سن من کار و اندکی پیر و شکسته ام کردند، تا به نقش زنی که پسر، عروس و یک پسرخوانده -ساسان- دارد نزدیک شوم. این ریسک را فقط به خاطر کارگردان پذیرفتم. «فاصله‌ها» برایم جایگاه خاصی دارد.
 با توجه به این که هم اکنون سریال‌های زیادی از تلویزیون پخش می‌شود بازتاب خوب سریال‌های «فاصله‌ها» و «تاوان» از کجا می‌آید؟
 به طور قطع جذابیت هر دو کار، سبب استقبال مردم می‌شود و کارگردان این دو سریال سلیقه مردم را در نظر گرفته اند. توانایی کارگردانان و نویسندگان فیلم نامه، موجب این بازتاب‌ها شده است، به نظرم یک فیلم نامه و کارگردان خوب سبب دیده شدن بازیگران می‌شود.
 حرف آخر مریم کاویانی
 منتظر فرصتی بودم تا توانایی‌هایم در تلویزیون دیده شود. در سینما می‌توان متفاوت بازی کرد اما در تلویزیون به سبب نوع ارتباط بیننده با بازیگر، متفاوت ظاهر شدن یک ریسک است.