پايان غم انگيز اولين هنرپيشه ي زن ايراني(فيلم دختر لُر)

صديقه (روح انگيز) سامي نژاد نخستين بازيگر زن ايراني در سوم تير ماه سال 1295 در شهرستان بم زاده شد.13 ساله بود كه به همسري مردي به نام دماوندي در آمد و با او به هندوستان مهاجرت نمود...

دماوندي در استوديو امپريال فيلم بمبئي شغلي گرفت. چندي بعد كه سپنتا در بمبئي اقدام به ساختن فيلم دختر لر كرد، صديقه را براي ايفاي نقش گلنار برگزيد. صديقه بيشتر از اين رو برگزيده شد كه هيچ زني قبول نمي‌كرد جلوي دوربين برود تا تصويرش بر پرده بيافتد. چرا كه هنوز زنان درحجاب كامل بودند. اما صديقه پذيرفت و با سپنتا قرار داد چهل روزه‌اي را امضا كرد. ولي به دليل نهايي نبودن فيلمنامه ، ديالوگ‌ها و امكانات فيلمبرداري ، كار ساختن فيلم به هفت ماه كشيد و در ضمن سپنتا بخاطر لهجه‌ي غليظ كرماني سامي نژاد ناچار شد داستان فيلم را بگونه‌اي تغيير دهد تا موضوع آن مربوط به ايالات و قدرت حكومت مركزي ايران باشد. سامي نژاد بعد از دختر لر در فيلم شيرين و فرهاد كه آن هم ساخته‌ سپنتا بود، بازي كرد و پس از آن بعد از 18 سال به ايران باز گشت و مورد انتقاد و سرزنش شديد خانواده‌اش قرار گرفت. پس سرخورده از اين تجربه، ناگزير شد خود را از ديد مردم پنهان بدارد و سال‌هاي بسياري را در انزوا بگذراند. وي در سال 1349 هنگامي كه در مقابل دوربين محمد تهامي نژاد براي فيلم مستند«سينماي ايران؛ از مشروطه تا سپنتا» نشست، بر مصائبي كه در طي آن دوران بر او گذشته بود، به تلخي گريست. صديقه در ايران تا سيكل اول به تحصيل ادامه داد و به چندي بعنوان پرستار در وزارت بهداري مشغول به كار شد. او پس از جدايي از همسرش دماوندي، كه در هندوستان اتفاق افتاد، مدتي به همسري نصرت الله محتشم در آمد كه از او نيز جدا شد و در ازدواج سوم با يكي از بستگانش نيز شكست خورد و چون فرزندي هم نداشت نزديك به سي سال تا پايان عمرش را تنها زندگي كرد. صديقه‌ سامي نژاد روز دهم ارديبهشت سال 1376 در سن 81 سالگي در شرايطي كه بسياري از مورخان سينمايي تصور مي‌كردند سالهاست درگذشته است، چشم از جهان فرو بست و در بهشت زهرا به خاك سپرده شد. يادش گرامي باد!