مصاحبه با رضا رویگری بازیگر مجموعه تلویزیونی «تاوان»

گفت وگوی ما با «رضا رویگری»، به بهانه بازی وی در سریال «تاوان» که هم اکنون روی آنتن است انجام شد.

همکاری تان با «شهرام شاه حسینی» در سریال «تاوان» چگونه اتفاق افتاد؟
مانند همه کارها این نقش به من پیشنهاد شد، متن را خواندم. از نقش خوشم آمد و قرارداد بستم. نقش «سعید» در میان سایر نقش‌ها، برایم جذاب تر بود و به سن و سالم نیز می‌خورد. نقشی خاکستری و شخصیت بامزه و شیطانی دارد. هم انسان خوب و هم بدی است.

آیا این شخصیت در طراحی به شما نزدیک شد یا شما به شخصیتی که در فیلم نامه طرح شده بود، نزدیک شدید؟
ویژگی‌های «سعید» در فیلم نامه وجود داشت. البته متن‌ها در حین فیلم برداری نوشته می‌شد یعنی نویسنده روی شخصیتی که من بازی می‌کردم، نقش را می‌نوشت. من جنس بازی خود را به شخصیت سعید نزدیک کردم. هیچ کدام از این ویژگی‌ها با روحیات و خصوصیات اخلاقی ام همخوانی ندارد. خصوصیات «سعید» سریال بسیار از من دور است. بنابراین خودم را به نقش و شخصیتی که توسط نویسنده نوشته می‌شود، نزدیک می‌کنم.

بیننده هیچ شناسنامه ای از بازیگران «تاوان» ندارد و فقط در گفت وگوهای کلامی، به گذشته شخصیت‌ها اشاره می‌شود.
بعضی از کارها این گونه است که در چند قسمت اول، شناسنامه ای از بازیگران می‌دهند تا بیننده با آن‌ها آشنا شود. در بعضی کارها هم مانند سریال «تاوان» بیننده در طول کار به تدریج با شخصیت بازیگران آشنا می‌شود. در سریال «به کجا چنین شتابان» در چند قسمت اول، بازیگران معرفی شدند. ولی در سریال «تاوان» ممکن است در قسمت‌های اولیه، ندانید که این شخصیت انسان خوب یا بدی است. به مرور زمان شخصیت‌ها فرم و قالب می‌گیرند و مخاطب با آن‌ها آشنا می‌شود.

«سعید» دارای خصوصیات خاص و خاکستری است. در طراحی این شخصیت، چه تدابیری اندیشیدید تا با سایر بازی‌هایی که تاکنون ارائه داده اید متفاوت باشد؟
من علاقه دارم نقش‌های متفاوت را بازی کنم. من ویژگی‌هایی علاوه بر آن چه که در فیلم نامه وجود دارد به نقش اضافه می‌کنم، تا متفاوت باشد. به طور مثال یک شخصیت را راحت، دیگری را مقتدر یا بدجنس بازی می‌کنم، تا نقش‌ها از هم جدا شود. اگر این گونه نقش‌ها را مانند هم بازی کنم، شبیه یکدیگر می‌شوند. یکی از سرگرمی‌هایم در بازیگری، ارائه و خلق شخصیت‌های مختلف است و برایم جذابیت دارد.

در سریال «تاوان» بازیگران جوان و تازه کاری در کنار شما بازی می‌کنند و یکی از این بازیگران جوان نقش پسر شما را بازی می‌کند. برای رسیدن به نقش چقدر از تجربیات شما استفاده می‌کرد؟
هنگامی‌که من هم سن و سال آن‌ها بودم، از تجربیات و نظرات بازیگران پیشکسوت استفاده می‌کردم. در کنار جوانان کار کردن ویژگی‌های جذابی دارد. سعید اگرچه فرزندش را دوست دارد و برایش کارهای زیادی انجام می‌دهد ولی آدم معامله گری است. البته فرق شخصیت سعید با سایر شخصیت‌هایی که بازی کرده ام این است که با آن که وضعیت مالی خوبی ندارد و کلاه همه را برمی‌دارد، شخصیتی خاص و دوست داشتنی است.

یکی از نکات موجود در بازی شما، ارتباط ملموس با بازیگرانی چون پژمان بازغی، مینا لاکانی، مریم کاویانی و… است. از چگونگی این ارتباط بگویید.
به طور معمول با بازیگرانی که حرفه ای بازی می‌کنند، راحت تر کار می‌کنم. بازیگری مانند پینگ پنگ می‌ماند. شما اگر با قهرمان جهان بازی کنی و توپ را بد بیندازی او هم نمی‌تواند با تو خوب بازی کند و توپ از دستش درمی‌رود و بازی به هم می‌خورد، بنابراین هرچه بازیگر مقابلم قوی تر و خلاق تر باشد، راحت تر کار می‌کنم و بیشتر با او بده بستان دارم. در گذشته با مینا لاکانی و مریم کاویانی کار کرده بودم و شناخت نسبی از آن‌ها داشتم. همیشه سعی می‌کنم با بازیگر نقش مقابل خود تعامل داشته باشم. وقتی من با انرژی و خوب بازی می‌کنم بازیگر طرف مقابلم هم بامن کنار می‌آید و راحت کار می‌کند.

شما از فن بیان و میمیک صورت خوبی در ارائه نقش برخوردارید. این توانایی از کجا به دست آمده است؟
اعتقاد دارم ۷۰-۶۰ درصد بازی یک بازیگر، به بیان خوبش برمی‌گردد. اگر بیان درست و خوب باشد بازی درست درمی‌آید. اگر شما خوب بازی کنی ولی بیان بدی داشته باشی، دیالوگ‌ها را خوب ادا نکنی نصف کار هدر رفته است. یک بازیگر باید از بیان خوبی برخوردار باشد و دیالوگ‌ها را خوب ادا کند. البته میمیک صورت نیز خیلی مهم است. در سریال «به کجا چنین شتابان» قرار بود، در سکانس‌هایی، برایم لنز خاکستری بگذارند اما کارگردان (ابوالقاسم طالبی) گفت این کار را نکنید. زیرا لنز ممکن است جلوی بازی چشم‌هایش را بگیرد. من خیلی با چشم و صورتم بازی دارم. یکی از خصوصیاتی که بازیگر می‌تواند با نقش خود، بازیگر مقابل و تماشاگر ارتباط برقرار کند، نگاه‌ها، میمیک صورت و بیان اوست.

نتیجه تجربه همکاری با شاه حسینی در سریال «تاوان» برای رویگری چه بود؟
در برخوردهایی که با مردم داشتم، از سریال راضی هستند. کارگردان، تهیه کننده و تدوین گر سریال خانم «مستانه مهاجر» -همسر پژمان بازغی- خیلی از کارم رضایت داشتند. بینندگان هم خیلی راضی هستند و به من می‌گویند چه قدر بازی ات خاص است. این سخنان برایم خیلی ارزش دارد. این نمره مثبتی است که بیننده بازی ام را دوست دارد. برایم دستمزد خوبی است و خستگی را از تنم درمی‌آورد.

«مختارنامه» سریال عظیمی ‌است و شما نقش «کیان ایرانی» را در آن بازی کرده اید. از بازی در این سریال بگویید.
در «مختارنامه» نقش ویژه و جذابی برایم در نظر گرفته شده بود که تمام سختی‌ها را متحمل شدم. «داوود میرباقری» نقش «کیان ایرانی» را به من پیشنهاد داد که آن را قاپیدم. چون آرزو داشتم که با میرباقری کار کنم. به کارگردانی، نویسندگی و خود میرباقری علاقه مند هستم. هر زمان ایشان پیشنهاد کار به من می‌دهد نه نگفته ام (هرچند که زیاد با هم کار نکردیم). «کیان ایرانی» نقش جذابی است که باید برایش تلاش می‌کردم و کار سختی بود. جنگ و سوارکاری زیاد داشت. با توجه به شرایط جوی هوا هم، چون در گرما و سرما بازی می‌کردم، باید بدنم روی فرم می‌بود. سیگارم را بعد از ۲۷ سال ترک و به شدت ورزش کردم تا بتوانم نقش را بازی کنم. سختی‌های زیادی را تحمل کردم. از اسب پرت شدم و شمشیرتوی پایم رفت. تبر بالای چشمم خورد و زیر چشمم ۶ ماه کبود بود، اما به تمامی‌سختی‌هایش می‌ارزید تا این نقش ویژه را بازی کنم.

درباره سریال «ملکوت» که قرار است ماه مبارک رمضان پخش شود توضیح دهید.
سریال «ملکوت» اثری ماورایی است. فکر می‌کنم یکی از کارهای جذاب ماه رمضان امسال باشد. جلوه‌های ویژه روح و فرشته دارد. هم زمان با فیلم برداری، فیلم نامه نوشته می‌شود. تا این جای کار مسئولانی که برای بازدید کار آمده اند، از شرایط تولید سریال و بازی من رضایت دارند و می‌گویند نقش خوب از آب درآمده است. من نقش داماد «محمدرضا شریفی نیا» را بازی می‌کنم. حالا که او به کما رفته است به فکر مال و اموال او می‌افتم و ماجراهایی اتفاق می‌افتد.