جدیدترین گفتگو با خاطره اسدی

خاطره اسدی، بازیگر ۲۷ ساله سینمای ایران است که این روزها فیلم «هفت دقیقه تا پاییز» ساخته علیرضا امینی با بازی وی اکران شده است. این بازیگر جوان سینما کار خود را با بازی در فیلم «دیشب باباتو دیدم آیدا»ی صدر عاملی آغاز کرد و تاکنون با وجود گزیده‌کاری، یکی از بازیگران بااستعداد به شمار می‌رود. به بهانه حضور او در فیلم «هفت دقیقه تا پاییز» درباره کارنامه کاری وی و نقش‌هایی که تاکنون در سینما و تلویزیون بازی کرده، به گفتگو پرداختیم.

تا جایی که می‌دانم شما تحصیلات مرتبط با حرفه بازیگری دارید. انتخاب این حرفه به چه زمانی برمی‌گردد؟
من از بچگی می‌دانستم که در رشته هنر فعالیت خواهم کرد. به همین دلیل در بیشتر شاخه‌ها همچون نقاشی،‌ سفالگری، عکاسی، موسیقی و… تا حدودی فعالیت کردم. در حدود ۱۴ سالگی به کلاس‌های بازیگری صدا و سیما رفتم و از آنجا به بعد این حرفه برایم جدی شد. در همان زمان دوره‌های این کلاس را گذراندم و در سال ۸۱ هم در دانشگاه هنر و معماری در همین رشته ادامه تحصیل دادم.

اولین کار سینمایی شما حضور در فیلم «دیشب بابا تو دیدم آیدا» بود.
آقای صدر عاملی برای این فیلم فراخوان داده بود و فکر می‌کنم تمام همکلاسی‌های دانشگاه برای این کار تست داده بودند، البته هانیه توسلی کار تست از هنرجویان را انجام می‌داد. خوشبختانه قبول شدم. از همان ابتدا هم قرار بود در نقش ساناز بازی کنم که از نتیجه آن خیلی راضی هستم.

برای حضور در این حرفه در خانواده مخالفت‌هایی نداشتید؟
اتفاقا‍ پدرم خیلی مخالف بود. حتی چند بار پیش از آن برای بازیگری تست دادم و حتی قبول ‌شدم، اما او نمی‌پذیرفت. وقتی قرار شد که در کار صدرعاملی بازی کنم، وی حدود ۲ ساعت با پدرم صحبت کرد که خوشبختانه بعد از این موضوع به طور کامل این مشکل برطرف شد. هنوز هم نمی‌دانم آقای صدرعاملی چطوری پدرم را راضی کرد. اما به هر حال حضورم را در سینما مدیون او هستم.

دیشب بابا تو دیدم آیدا، یکی از سه‌گانه‌های رسول صدرعاملی در ارتباط با مشکلات نوجوانان است. چقدر سینمای وی را می‌شناختید و این کار برایتان در ابتدا جذابیت داشت؟
من تمامی فیلم‌های آقای صدرعاملی را دیده بودم ولی دیشب بابا تو دیدم آیدا، فکر می‌کنم که اثری متفاوت در آن سه‌گانه به شمار می‌رود. نقش ساناز به نسبت سنم کوچک‌تر بود و عمدتا ‌هم نقش‌هایی که در سینما داشتم همین تفاوت سنی را دارد. اما به هر حال این فیلم یک کار ارزشمند در کارنامه کاری من محسوب می‌شود و معتقدم شروع خوبی برایم بود که توانستم با یک کارگردان مطرح در همان ابتدا کار کنم.

به هر حال در کنار بازیگران آماتور، این فیلم ترکیب حرفه‌ای داشت، چقدر از حضور این افراد تجربه کسب کردید؟
آقای صدرعاملی برای این نقش خیلی به من کمک کرد. فکر می‌کنم وی جنس بازی را می‌شناسد و بخوبی بازیگر را هدایت می‌کند. تجربه‌های اولی که با آقایان صدرعاملی و داوودی داشتم یکی از بهترین اتفاقات زندگی کاری من بود و همیشه احساس می‌کردم قرار است سینما و پشت صحنه آن مانند همین دو کار باشد، اما جلوتر که رفتم با تفاوت‌های زیادی روبه‌رو شدم.

فکر می‌کنم بعد از دیشب بابا تو دیدم آیدا، در فیلم «تقاطع» ابوالحسن داوودی بازی کردید که این نقش بر گرفته از نسل جوانانی بود که مشکلات خاص خود را دارند.
آقای داوودی فیلم دیشب بابا تو دیدم آیدا را در جشنواره دیده بود و از من دعوت به همکاری کرد. من نقش شادی در فیلم تقاطع را خیلی دوست دارم چرا که از شخصیت من بسیار دور بود و فکر می‌کنم به لحاظ متن و ترکیب عوامل خیلی کار حرفه‌ای بود.
ابتدا برای قبول این نقش کمی مردد بودم، زیرا حس می‌کردم شباهت‌هایی بین نسل ساناز در فیلم « دیشب بابا تو دیدم آیدا» و شادی وجود دارد و ممکن است برای مخاطب تداعی‌کننده همان باشد. ولی آنقدر متن تقاطع خوب و نقش برایم وسوسه‌انگیز بود که تصمیم گرفتم قبول کنم. در کار با آقای داوودی نیز تجربه‌های زیادی آموختم و آرزو می‌کنم دوباره فرصتی پیش بیاید تا با این دو کارگردان کار کنم.

فکر نمی‌کنید بعد از این ۲ تجربه موفق، حضور در فیلم «ستایش» محمدرضا رحمانی انتخاب درستی نبود؟
من بعد از این کار تصورم از سینما تغییر کرد. ابتدا فکر می‌کردم که تهیه‌کننده فیلم کیانوش عیاری است به همین دلیل احساس کردم با توجه به شناختی که از ایشان داشتم، قطعا فیلم خوبی خواهد شد، اما بعد متوجه شدم که فقط از نام ایشان در کار استفاده کردند. ترکیب بازیگران هم قرار نبود این باشد و متاسفانه خود کارگردان نیز تعریف درستی از نقش نداشت به طوری که وی برای گرفتن هر صحنه قبل از فیلمبرداری جلوی من بازی می‌کرد و معتقد بود من هم باید این گونه بازی کنم. متاسفانه این موارد را من بعد از شروع کار متوجه شدم به طوری که روز اول بعد از فیلمبرداری ساعت‌ها گریه کردم و از این انتخاب راضی نبودم. خیلی سخت بود و اصلا هیچ گره عاطفی با فیلم ندارم و زیاد مایل نیستم اکران عمومی شود، زیرا از بازی خودم راضی نیستم و کلیت فیلم را هم نمی‌پذیرم.

ستایش بر خلاف ۲ کار قبلی شما در بخش پایانی جشنواره فیلم فجر به نمایش در آمد و موفقیتی هم نصیب خود نکرد. آیا این برای شما که در ابتدای راه بودید مانع ادامه فعالیت در سینما نشد؟
از همان روزهای اول فیلمبرداری ستایش می‌دانستم که نتیجه کار آن چیزی نیست که مورد دلخواه من باشد. به همین دلیل تمام شرایط را پذیرفته بودم و فکر کردم ممکن است زمانی هر کسی انتخابی انجام دهد که نتیجه خوبی در بر نداشته باشد. فیلمنامه اولیه آن چیزی نبود که در کار به تصویر کشیده شد.

در میان این کارهای سینمایی در فیلم تلویزیونی با عنوان «گام‌های معلق» شهرام شاه حسینی نیز بازی کردید.
عمده‌ترین دلیلم برای حضور در این کار، طرح آن بود که متعلق به مسعود کیمیایی است. طرح اولیه کار بسیار فوق‌العاده و قرار بود راوی آن من باشم که در طول فیلم می‌میرد.
این فیلم در بازنویسی و تدوین خیلی تغییر کرد. خیلی از بازی خودم با وجود این‌که شاه‌حسینی و حتی برخی دوستانی که دیده بودند تعریف کردند، راضی نبودم. شاید هم توقع بیشتری از خودم داشتم.

به هر حال شما در کنار بازیگرانی چون هدیه تهرانی، بهرام رادان، حامد بهداد، بازغی و… کار کرده‌ای. چقدر در کنار این افراد تجربه کسب کردید؟
حضور این افراد در هر کاری به هر حال خیلی روی من تاثیر گذاشت. بیژن امکانیان، حامد بهداد و شاهرخ فروتنیان از جمله بازیگرانی بودند که به من خیلی کمک کردند و از حضورشان لذت بردم.

علاقه‌مندید بیشتر با سینما کار کنید یا تلویزیون؟
زیاد فرقی نمی‌کند ممکن است حتی یک کار تلویزیونی با کارگردانی موفق و حتی نقشی متفاوت به من پیشنهاد شود که قطعاً قبول می‌کنم. البته پیشنهاداتی داشتم اما برایم جذابیت نداشت.

تا جایی که می‌دانم حتی شما در فیلم‌های کوتاه و مستند هم گاهی بازی می‌کنید.
بله، به حضور در این گونه آثار هم علاقه‌مندم. به طور نمونه قبل از «شبانه روز» در فیلم مستندی با عنوان «صورتک» ساخته علی عطار بازی ‌کردم که البته بهاره رهنما هم با من همبازی بودند. این فیلم درباره زنانی است که برای زیبایی صورت تغییراتی در چهره خود ایجاد می‌کنند و به عمل‌های جراحی دست می‌زنند. تجربه خیلی خوبی برایم بود. فیلم‌های مستند و کوتاه ممکن است برای یک بازیگر تجربه‌‌هایی به دنبال داشته باشد که هرگز در سینمای بلند و حرفه‌ای این تجربه‌ها به دست نمی‌آید. به همین دلیل از حضور در این آثار لذت می‌برم.

«شبانه روز» هم در سینمای ایران خیلی متفاوت است، درباره حضور خود در این کار هم توضیح می‌دهید؟
البته این فیلم کار اول امید بنکدار و کیوان علی‌محمدی است و زمانی که در «شبانه روز» قرارداد بستم، اکران نشده بود، اما در جریان ساخت آن بودم و با نگاه و زاویه دید این دو کارگردان آشنایی داشتم. خیلی علاقه‌مندم دوباره فرصتی فراهم شود تا با این دو کارگردان جوان و خوشفکر کار کنم.
نقش نوا در این فیلم در چند اپیزود به نوعی حضور داشت. البته به دلیل این‌که وقت فیلم طولانی شد، بخشی از بازی‌های من حذف شد. فیلم را دوست داشتم و به این دلیل از حذفیات ناراحت نشدم. البته بعد از این فیلم در کار کوتاهی با عنوان «هفتان» علی عطار بازی کردم که در ارتباط با موضوع فرهنگ بود.

به فیلمسازی علاقه‌مندید؟
من سال ۸۴ در دوران دانشجویی فیلم کوتاهی با عنوان «ماجرای ما شاید…» ساختم. یک فیلم داستانی بود که فیلمنامه آن برای خودم بود. در حال حاضر دغدغه این حرفه را ندارم، زیرا کار بسیار جذاب، اما سختی است.

بهتر است برویم سراغ هفت دقیقه تا پاییز که این روزها خاطره اسدی خیلی در گفتگوهای خود از آن شکایت می‌کند.
پرونده گله‌گذاری از این فیلم را مدتی پیش در گفتگویی برای خود بستم و حالا دیگر دلیلی نمی‌بینم درباره آن صحبت کنم.
حدود ۲ سال پیش من برای این پروژه دعوت شدم که البته قرار بود این فیلم با بازیگران دیگری ساخته شود. ما در پیش تولید تمرین هم کردیم که به دلایلی متوقف شد و شهریور سال گذشته به تهیه‌کنندگی ساداتیان ساخت آن دوباره دنبال شد.

برای ایفای نقش، دورخوانی هم داشتید؟
بیشتر در زمان پیش‌تولید درباره شناسنامه نقش‌ها و رسیدن به شخصیت‌ها صحبت می‌کردیم.

با وجود این‌که تصمیم دارید پرونده گله‌گذاری از این فیلم را ببندید، فکر نمی‌کنید با وجود این که ۴ بازیگر

اصلی در کار حضور دارند، چرا شما در پوستر دیده نمی‌شوید؟
نمی‌دانم بهتر است از خودشان بپرسید.

نقش مریم چه جایگاهی در کارنامه شما دارد؟ با توجه به این که این اولین حضور شما در نقش یک مادر بود؛ نقشی که پیش از این تجربه نکرده بودید.
من خیلی منتظر حضور در چنین نقشی بودم. این نقش را خیلی دوست داشتم حتی از همان ۲ سال پیش. برای حضور در این نقش خیلی انرژی داشتم. در نهایت چیزی که ارائه شد با آن چیزی که من می‌خواستم خیلی متفاوت بود. این فیلم قرار بود ۲ اپیزودی باشد و در اپیزود دوم در صحنه تصادف این بار امین، بچه من و حامد بهداد جان خود را از دست بدهد که من متوجه شدم قرار نیست این شکلی گرفته شود و به نوعی شناسنامه نقش برای من تغییر کرد.
من فقط به این فیلم به عنوان یک تجربه بزرگ نگاه می‌کنم. به نوعی فیلم خیلی بزرگم کرد و تصورم را از سینما خیلی تغییر داد.

ارتباط با بچه چطور بود به هر حال قبلاً تجربه نداشتید.
خیلی خوب بود. شاید هم به این دلیل که من خودم بچه‌ها را خیلی دوست دارم و اصلاً برای من سخت نبود.
در کار از آقای تنابنده خیلی کمک گرفتم و به من ایده‌های زیادی داد.

فکر می‌کنم در «برف روی شیروانی داغ» محمدهادی کریمی هم که هنوز اکران نشده، بازی کردید.
بله، من بعد از هفت دقیقه تا پاییز با این پروژه همکاری کردم و از کار کردن با آقای کریمی لذت بردم.
در این فیلم نقش دختری را داشتم که دانشجوی رشته حقوق است و از نقش‌های اصلی به شمار می‌رود. در این فیلم با آنا نعمتی، شهاب حسینی، کوروش تهامی و… همبازی بودم و فکر می‌کنم کار متفاوتی خواهد شد.
بعد از این فیلم هم در کار نیمه بلندی با عنوان «صدای سکوت‌ها»ی شیما جوان بازی کردم. با رضا رویگری و محمدرضا غفاری همبازی بودم و مطمئن هستم فیلم خوبی خواهد شد. داستان فیلم در برزخ می‌گذشت و نقش دختری نابینا را بازی کردم.

تلاش می‌کنید انتخاب‌های محدودی داشته باشید یا همه نقش‌هایی که به شما پیشنهاد می‌شود، مورد قبولتان نیست؟
اطرافیان همیشه به من می‌گویند چرا آنقدر کم‌کاری می‌کنی و باید فعالیت خود را بیشتر کنم. حقیقتا معتقدم باید در کارهایی حضور یابم که چیزی به من اضافه کند و به نوعی از دیدن آن انرژی بگیرم.