انتقاد کارگردان نسل جادویی از هدیه تهرانی

کارگردان نسل جادویی با یاداوری کیفیت همکاری هدیه تهرانی در پروژه نسل جادویی و نیز اختلافاتی که او با عوامل تولید داشت، گفت: «به نظرم خانم تهرانی از روند عادی و متعارف سینما فراتر رفته است.»
ایرج کریمی که این روزها آخرین ساخته سینمایی‌اش پس از ۴ سال و بدون اکران راهی شبکه نمایش خانگی شده است، در گفت‌وگو با روزنامه‌ شرق به ناگفته‌هایی از روند ساخت این فیلم اشاره کرده است که مهمترین بخش این اظهارات در ادامه می‌آید:
* فیلم «نسل جادویی» هیچگاه توقیف نبود، بلکه در جشنواره فیلم فجر سال ۸۵ به ما اجازه حضور ندادند و اعلام کردند موضوع فیلم شما در اولویت نیست. در واقع هر بار کلماتی که برای توقیف بیان می‌کنند، تغییر می‌کند. من نمی‌فهمم این اولویت‌بندی از کجا آمده و چرا بعد از ساخت فیلم این را می‌گویند!؟
* آقای اربابی (مدیر کل اداره نظارت و ارزشیابی وقت) درباره ممیزی این فیلم به من هشدار داده بود. پایان فیلم اینگونه بود که همه با سررسیدن نیروی انتظامی توی استخر می‌پریدند و بعد ناپدید می‌شدند. این از نظر شرعی مشکل داشت که مختلط توی آب بپرند و این سوال مطرح بود که چگونه می‌توان این را حل کرد. ما می‌توانستیم همین را بسازیم و بعد هم به سبک این فیلم‌هایی که ادعای سیاسی بودن دارند موضوع را جنجالی کنیم، اما نکردیم.
* همکاری با خانم تهرانی دوگانه بود. ایشان واقعاً بازیگر فوق‌العاده‌ای است نیازی هم به گفتن ندارد. برداشت‌های خوبی از نقش می‌کند و ارائه می‌دهد. مسلط و با اعتماد به نفس است و نقش را درونی می‌کند… درباره مشکلاتی که در حین کار پیش آمد، بخشی از این مشکل اصلاً به من ربطی نداشت. برخورد تند و سخت‌گیرانه ایشان(هدیه تهرانی) با برخی همکاران قطعاً باعث آزار من هم می‌شد. البته هر شب تماس می‌گرفت و عذرخواهی می‌کرد اما این روند ادامه داشت. تیم ما حرفه‌ای بود اما این رفتار خانم تهرانی با عوامل پشت صحنه مثلاً منشی صحنه و یا صدابردار و… باعث دلخوری می‌شد. حالا برخی مثلاً با آقای کلاری دوستی و همکاری قدیمی داشتند ولی گاهی دوستان قدیمی‌شان هم صبر و طاقت‌شان را از دست می‌دادند.
* مشکلی که به نظر من خانم تهرانی با خودشان سرصحنه می‌آورد و خودشان هم زیاد متوجه‌اش نیستند این است که می‌خواهند با دوربین یک کارگردان دیگر فیلم خودشان را بسازند.
* همکاری با هدیه تهرانی در جاهایی ثمربخش بود اما خاطره خوبی از آن به جا نماند.
* بازیگران باهوش می‌دانند که کلیت کار دست کارگردان است. حداکثر کاری که یک بازیگر می‌تواند انجام دهد این است که شیرازه یک کار را از هم بپاشاند اما در رأس کارگردان است. اما وقتی این روحیه خانم تهرانی را دیدم فکر کردم از خودشان بپرسم. از ایشان می‌پرسیدم شما می‌خواهید ژاله چه بگوید، شما می‌خواهید در این لحظه او چه کار کند و مانند یک روانکاو تحلیل می‌کردم. از این نظر می‌گویم این فیلم مستندی درباره هدیه تهرانی است. نه اینکه براساس زندگی ایشان ساخته شده باشد منظورم این است که نوعی مستند درباره روح و روان یک بازیگر است.
* به نظرم خانم تهرانی از روند عادی و متعارف سینما فراتر رفته است. روال این است که بازیگر یک کلماتی را تغییر ‌می‌دهد یا جمله‌هایی را به بیان خود درمی‌آورد اما نه اینطور.
* در فیلم‌های قبلی به من می‌گفتند چون ستاره‌ها در فیلمت حضور نداشتند اکران خوب نگرفتی. از صدقه‌سر آقای کوثری بعنوان تهیه‌کننده «نسل جادویی» این فیلم اصلاً اکران نشد!