خشایار اعتمادی بعد از ۴ سال سکوت...

خشایار اعتمادی بعد از ۴ سال سکوت، آلبوم تازه‌اش را با تعریف جدیدش از کم و کیف موسیقی منتشر کرده است. تعریفی که اعتمادی امروز را با اعتمادی سال ۷۳ متفاوت جلوه می‌دهد. حالا او هم مثل دیگر هنرمندان عرصه موسیقی از شدت یافتن یک بیماری در موسیقی خبر می‌دهد. این روزها همه موزیسین‌ها چه آنها که در حرفه آهنگسازی‌اند یا آنها که خوانندگی پیشه کرده‌اند از یک درد رنج مشترک می‌برند: وضعیت موسیقی اسفبار است.

خشایار اعتمادی بعد از ۴ سال آلبوم «باید به تو برگردم» را منتشر کرده است. اولین ترانه اعتمادی در اسفند ۱۳۷۳ از صدا و سیما پخش شد.
اعتمادی ابتدا درباره سکوت چهار ساله خود به ایلنا گفت: این سکوت با مشکل خاصی همراه نبود. فقط اینکه من به این وقفه احتیاج داشتم. می‌خواستم به کمک این وقفه؛ مدتی فکر کنم و بعداز آن با کاری متفاوت بیایم. کاری که برای مخاطبان جالب باشد. کاری متفاوت از کارهای قبلی تا بتوانم به کمک آن حرف‌هایم را به گوش مخاطبان برسانم.
نباید نگران سکوت بود!
اعتمادی نگران سکوت نیست. معتقد است: در کار فرهنگی هیچ وقت نباید نگران سکوت بود، بلکه نگرانی آنجا ایجاد می‌شود که بدون تاثیرگذاری حضور پیدا کرد. من هم از خودم توقعاتی دارم مخاطب نیز توقعات خاصی دارد. توجه به این توقعات بسیار حائز اهمیت است. دلیل دیگر اینکه به نظر من بازار موسیقی در شرایط فعلی بیمار است. در این بازار باید با فکر پیش رفت. به گفته اعتمادی، فضای موسیقی پاپ مریض است و برای این مریضی؛ همه ما ازجمله متولیان، موسیقیدانان، بازار و مخاطبان، همه مقصریم. این فضای مریض باعث می‌شود که حضور افرادی که موسیقی را مغتنم می‌خوانند، کمرنگ شود و سرمایه‌گذاران بازار نیز وقتی می‌بینند عرصه خالی از کار خوب است؛ به سمت موسیقی‌های نامناسب می‌روند. وقتی که متقاضی کار خوب کم می‌شود، سرمایه‌گذاران روی کارهای سخیف سرمایه‌گذاری می‌کنند.
آثار منفی منتشر نشود
اعتمادی نگران انتشار آثار بدون کیفیت است: به نظرم مخاطب حرفه‌ای موسیقی کاهش یافته است حال آنکه این مخاطب حرفه‌ای است که تقاضای اثر حرفه‌ای می‌کند. زمانی که مخاطب کاهش یابد؛ اثر خوب هم سقوط می‌کند و مانند قبل به اوج خود نمی‌رسد. تهیه‌کننده نیز وقتی تقاضای اثر خوب را نبیند به سمت تهیه آثار با محتوا نمی‌رود و ترجیح می‌دهد که اثری تولید کند که صرفا بازگشت سرمایه داشته باشد. در این شرایط است که مخاطبان عام حضور پررنگ‌تری می‌یابد؛ اما این حضور به معنای ارائه کار کیفی نیست. این خواننده موسیقی پاپ که جزو سردمداران این نوع موسیقی به شمار می‌آید، معتقد است: موسیقی را باید به سمت اصلی خود هدایت کرد و همه باید از آن حمایت کنند.
خواننده آلبوم‌های خاتون و «عاشقی هر کی هر کی شد» در ادامه صحبت‌های خود خاطرنشان کرد: در وهله اول باید از جوانانی حمایت کرد که به دنبال هنر هستند. به کمک این حمایت می‌توان چرخه موسیقی را به مسیر اصلی خود هدایت کرد. دیگر اینکه دولت باید برای آثار باارزش و بامحتوا هزینه کند. این هزینه هم تنها بعد مادی ندارد، بلکه حمایت‌های معنوی را هم دربرمی‌گیرد.
او گفت: باید بستر لازم برای تبلیغات آثار با منزلت فراهم شود تا آثاری که غیرقانونی است و اشعارشان پر از افکار منفی است؛ در جامعه جایی پیدا نکنند.
کپی‌رایت؛ قانون لگد مال شده!
اعتمادی در پایان صحبت‌های خود با اعتراض به روند اجرایی شدن قانون کپی رایت در کشور گفت: تهیه‌کننده؛ سرمایه هنگفتی را برای ساخت اثر هنری خود می‌گذارد، ولی مخاطب غیرحرفه‌ای از طریق کپی غیرقانونی یا دانلود موسیقی از طریق اینترنت به راحتی اقدام به تهیه غیرقانونی اثر می‌کند و حاضر نیست بهای اندکی برای اثر مورد علاقه خود بپردازد. در چنین وضعیتی هم تهیه‌کننده و هم خواننده ضرر می‌کنند و کسی این ضرر غیرقابل جبران را به گردن نمی‌گیرد. وی افزود: هنوز برای موسیقی در کشور ما چارچوب‌های منظمی در نظر گرفته نشده است. حیطه فعالیت هنرمندان حوزه موسیقی پاپ تعریف مشخصی ندارد و خطوط قرمز و مرزها مشخص نیستند. خشایار اعتمادی با اشاره به اینکه برای قانون کپی رایت؛ هم مردم و دولت وظیفه دارند، گفت: در ابتدا؛ دولت باید یک قانون مشخص برای این موضوع در نظر بگیرد و بعد از آن مردم باید به حقوق هنرمند احترام بگذارند و قوانین را به راحتی زیر پا نگذارند.
اثری مثبت و زیبا
اعتمادی درباره تفاوت آلبوم تازه‌اش با آثار قبلی‌اش هم گفت: این اثر مثبت و زیبا است. در آن از دریچه‌ای زیبا به هستی و آدم‌ها نگریسته شده است. در این آلبوم حتی کنایه‌ها دیده نمی‌شود. مهم‌ترین اتفاق این آلبوم؛ تفاوت محتوایی کلام است که بسیار موقرانه است و در من انگیزه تولید یک اثر را ایجاد کرد. احساس می‌کنم خداوند این جرقه را در من به وجود آورد که ضمن داشتن نگاه دیگری به زندگی؛ من بتوانم مبلغ آن هم باشم. این آلبوم از دریچه زیبایی به همه چیز نگاه کرده است.