جدیدترین گفتگو با شاهرخ استخری

تکلیف «سعید» با خودش مشخص نیست
«شاهرخ استخری» با بازی در فیلم تلویزیونی «تلخون» ساخته «علیرضا امینی»، وارد عرصه بازیگری شد. او تاکنون در سریال‌های «مثل هیچ کس»، «پریدخت»، «ماه عسل» و «دل نوازان» نقش آفرینی کرده است. «استخری» در سریال «دل نوازان» ساخته پیشین «حسین سهیلی زاده» ایفاگر نقش «بهزاد» بود و این آشنایی سبب شد تا در سریال «فاصله‌ها»، نقش سعید را بازی کند. او می‌گوید: مسیر هنری ام با بازی در سریال «دل نوازان» تغییر کرد. البته ورودم به دنیای بازیگری را مدیون «علیرضا امینی» هستم. «استخری» معتقد است که «بهزاد» فردی درون گرا و «سعید» فردی برون گراست و سعی کرده است این تفاوت‌ها را در بازی اش بین این دو شخصیت قائل باشد. به بهانه پخش سریال «فاصله‌ها» با وی گفت وگویی داشتیم.

 دلیل انتخاب شما در «فاصله‌ها» بعد از بازی در «دل نوازان» آن هم به عنوان نقش اصلی چیست؟
 آقای سهیلی زاده با بازی ام آشنایی داشتند. البته قرار نبود از بازیگران سریال‌های قبلی اش استفاده کند اما در نهایت، تصمیم گرفتند که من هم در «فاصله‌ها» بازی کنم.

 چطور تلاش کردید تا نقش «سعید» را متفاوت از «بهزاد» بازی کنید؟
یکی از تفاوت‌های «سعید» با «بهزاد» سن اوست که ۶-۵ سال از او کوچک تر است. اگر دو سریال را از نظر قصه و داستان با هم مقایسه کنیم، خیلی شبیه هم هستند. چون هر دو شخصیت با والدین خود مشکل دارند. هر دو از روی سادگی، درگیر رابطه احساسی می‌شوند. تفاوتی که باید در اجرای نقش این دو شخصیت قایل می‌شدم سن و سال آن‌ها بود. دیگر این که «سعید» شخصیتی بسیار بیرونی است و احساساتش را سریع بروز می‌دهد. همه ویژگی‌های ظاهری نظیر خوشحالی، ناراحتی، غم و عصبانیت. اما «بهزاد» فردی درون گرا بود و بیشتر فکر و مدیریت می‌کرد. سعی داشت مشکلات زندگی اش را مدیریت کند. اما سعید نسبت به بهزاد یک شخصیت سرزنده و شیطان است و تکلیفش با خودش روشن نیست. ما در شرایط مختلف، رفتارهای متفاوت از او می‌بینیم.

دیده شدن و موفقیت خود را تا چه حد مدیون کارگردان هستید؟
بخش عمده مسیر هنری من با «دل نوازان» تغییر کرد. البته ورود خودم به دنیای بازیگری را، مدیون «علیرضا امینی» هستم. چون در فیلم تلویزیونی «تلخون» با ایشان همکاری کردم. ولی نقطه عطفی که بتوانم از کارم راضی باشم در «دل نوازان» اتفاق افتاد. چون این فرصت به من داده شد، تا دیده شوم و نقش «بهزاد» هم ابعاد گسترده ای داشت امیدوارم درباره نقش «سعید» هم این اتفاق افتاده باشد.

تا چه حد با شخصیت «سعید» آشنایی داشتید؟
روز اول کار با کارگردان درباره نقش مشورت کردم. وی نقش را برایم توضیح داد و گفت: «سعید» یک شخصیت بیرونی و «بهزاد» درون گرا است. به نظرم این عمده تفاوت سعید و بهزاد بود که باید در اجرا آن‌ها را درمی‌آوردم.

 فیلم نامه «مسعود بهبهانی» چه ویژگی بارزی داشت؟
مسعود بهبهانی در نگارش «ترانه مادری»، «نرگس» و دیگر سریال‌ها، توانایی‌هایش را به همه ثابت کرده است. اوایل کار که قرارداد بستیم، تنها ۱۵ قسمت فیلم نامه آماده بود. اما کارگردان و بازیگران به ایشان اعتماد داشتند و همه پیش بینی می‌کردیم که چه اتفاقی می‌افتد و تلاش کردیم. ولی نقش «سعید» برایم وسوسه انگیز نبود. زیرا سعید و بهزاد خیلی شبیه هم بودند. از ابتدای کار با کارگردان شرطی گذاشتیم که این نقش حتی اگر شبیه «بهزاد» است، آن را متفاوت بازی کنم. با همین انگیزه نقش سعید را بازی کردم تا ببینم آیا می‌توانم شخصیت جدیدی را به مخاطبی که «بهزاد» را باور کرده است بقبولانم.

 به نظرتان «سعید» به عنوان نمونه بارزی از نسل جوان امروز، ملموس و باورپذیر درآمده است؟
پیش از این در بیشتر سریال‌ها و فیلم‌های تلویزیونی، به تفاوت بین نسل‌ها پرداخته شده است. نکته جدید «فاصله‌ها» تفاوت اعتقادات «سعید» و پدرش «محسن» است که در دیگر سریال‌ها، کم تر به آن اشاره شده است. هم چنین مشکلات عقیدتی که بین خانواده‌ها وجود دارد.

به نظر برخی رابطه بین «سعید» و «بیتا» غیرمنطقی به نظر می‌رسد و از خط قرمزها عبور کرده است.
 «عزت ا... ضرغامی» رئیس رسانه ملی گفته است که ما درباره موضوعات جوانان در تلویزیون، خط قرمزی نداریم. به نظرم در سریال «فاصله‌ها» ما روشن تر و بازتر از همیشه و حتی، در بعضی جاها شعاری درباره بعضی مسائل صحبت کرده ایم. به این خاطر که آن قدر به زبان کنایه و در لفافه، درباره این مسائل صحبت شده بود که شاید لازم بود یک نفر جسارت کند و این حرف‌ها را علنی بزند و مشکلات را نشان دهد. فکر می‌کنم نمایش این مسائل اتفاق بزرگی است. ولی ما از خط قرمزی عبور نکردیم.

 از هم بازی شدن با بازیگران پیشکسوتی هم چون دانیال حکیمی ‌و فاطمه گودرزی چه تجربه ای به دست آوردید؟
 با جوانان سریال نظیر «نیما شاهرخ شاهی» و «پندار اکبری» رابطه صمیمانه ای داشتیم. درباره پیشکسوتان هم باید بگویم یکی از فاکتورهای انتخابم در هر کاری، حضور بازیگران باتجربه است. پیش از این در کنار هنرمندان پیشکسوتی هم چون سعید پورصمیمی، پروانه معصومی، محمد مطیع، پرویز پورحسینی، حسین یاری، لیلا حاتمی، علی مصفا و حسن پورشیرازی بازی کردم و خیلی چیزها از آن‌ها یاد گرفتم.

 

 کارگردان چقدر توانسته است در به تصویر کشیدن فاصله‌ها و اختلاف بین نسل‌ها موفق باشد؟
 این را باید پس از پایان سریال و از بازتاب آن متوجه شد. بازتابی که بین مردم می‌بینم خوب است چون سریال مخاطب خود را دارد. حال باید دید که حرف و پیام سریال، چقدر به دل مخاطب چسبیده است. شخصیت‌های خوب داستان مانند «سعید» که پسر خوب و نمازخوانی است و پدرش «محسن» که فردی رزمنده و بسیار معتقد است، نقطه ضعف‌هایی هم دارند. آن‌ها هم اشتباه می‌کنند پدر اشتباه می‌کند، برادر بزرگ تر به او تذکر می‌دهد. «رضا» برادر بزرگ تر «محسن» در تربیت فرزندان، موفق تر است. شخصیت مثبت قصه (سعید) بسیار اشتباه می‌کند و کله شق است. به نظرم آدم‌هایی که نقطه ضعف دارند برای مردم باورپذیرتر هستند، تا آدم‌های مثبتی که هیچ اشتباهی ندارند.

 اگر «سهیلی زاده» برای کار بعدی اش، باز هم به شما پیشنهاد نقش اصلی را بدهد، قبول می‌کنید؟
 اگر یک بار دیگر با ایشان کار کنم، به طور قطع با یک نقش متفاوت بازخواهم گشت.

بازخوردها درباره سریال «فاصله‌ها» و نقش سعید را چگونه دیدید؟
در اوایل قصه ریتم «فاصله‌ها» کندتر از «دل نوازان» بود. در نتیجه سریال «فاصله‌ها» خیلی دیرتر از «دل نوازان» مخاطب را به سوی خود جذب کرد. «دل نوازان» ریتم تندی داشت و خیلی سریع اتفاقات شکل گرفت. ولی در سریال «فاصله‌ها» این اتفاق دیرتر افتاد. چون در ابتدای قصه به شخصیت‌ها بیشتر پرداخته شد. با ورود نقش‌های منفی و ایجاد چالش‌ها، قصه جذاب تر شد و مخاطب را با خود درگیر کرد.