منوچهر محمدی ( تهیه کننده ) . شاپور پور امین ( فیلمبردار ) . هانیه توسلی ( بازیگر ) به عنوان عوامل فیلم در این نشست حضور داشتند و رضا درستکار به عنوان مجری و منتقد مدیریت این نشست را به عهده داشت . آقای مجتبی راعی کارگردان فیلم به دلیل حضور در جشنواره فیلم بغداد با همین فیلم در این نشست حضور نداشتند .
یاد ملاقلی‌پور بخیر...
منوچهر محمدی کلام خود را با یاد و خاطره مرحوم رسول ملاقلی پور آغاز کرد . ایشان را بانی این فیلم و محرک شروع کار دانست . ( البته این فیلم به رسول ملاقلی پور تقدیم شده است )
در ادامه منوچهر محمدی اعلام کرد : پس از فوت مرحوم ملاقلی پور یک سال و اندی تولید این فیلم متوقف شد و سپس با مجتبی راعی همراه شدیم تا این فیلم ساخته شود . روند ساخت این فیلم از ابتدا سخت و مشکل بود مخصوصا اینکه قرار بود در کشوری نا امن فیلمبرداری صورت گیرد . کشور عراق هم هیچ گاه سینما نداشته است و نبود امکانات ، سختی را دوچندان می کرد . همه عوامل گروه مخصوصا بازیگران از جمله هانیه توسلی و سخت کوشی شاپور پور امین ساخت این فیلم را میسر کرد .
مواظب باشید چیزی در چمدان ها نگذارند . هر آن ممکناست منفجر شود
شاپور پور امین : من یک بار پشت دوربین نفسم می گیرد و یکبار در برابر تماشگران . یکی از دوستان فیلمبردار در مورد این فیلم گفت با اینکه ما دست اندرکار هستیم می دانیم که چه سختی در این کار کشیدید . همیشه باید روحیه مثبت به گروه می دادیم . کوچه تنگ بود و با چرخهای دستی وسایل را جابجا می کردیم . به بچه ها می گفتم که اگر چیزی دزدیدند مهم نیست . مهم این است که مواظب باشید چیزی در چمدان ها نگذارند . هر آن ممکن بود چیزی منفجر می شود . این فیلم به عنوان فیلم فاخر شناخته شد که باید می شد . متاسفانه بازیگری هانیه توسلی دیده نشد . ایشان با تمام سختی ها همراه بودند .


هانیه توسلی : خیلی خوشحالم که در کنار شما فیلم را دیدم . از آقای محمدی تشکر می کنم . ایشان یکی از بهترین تهیه کنندگان سینما هستند و خوشحالم که با ایشان کار کردم . ایشان به نحو احسن سینما و درام را می شناسند . این کار برای همه عوامل سخت بود . فیلمبرداری بخش های عراق اکثرا دوربین روی دست بود و نتیجه خوبی هم می بینیم . تجربه جذابی داشتیم . در این فیلم دو نقش هستم و یکی ایرانی و دیگری عراقی و این ویژگی جذاب نقش و جذابیت کل فیلم ویژگی هایی بودند که در این فیلم حاکم بود .
روایتی تازه در سینمای جنگ...
منچهر محمدی : جنگ یکی از مسایلی هست که عوارض جانبی بیشماری دارد . وظیفه ماست که در عرصه رسانه در جا نزنیم و اثرات جنگ را نشان دهیم و در کرخه تا راین نوعی و در میم مثل مادر هم به نوعی دیگر نشان دادیم . در این مرحله هم حرف دیگری هدف گرفته شد ولی سعی کردیم به سمت گذشته نرویم . به این نتیجه رسیدیم که می توان داستانی خانوادگی طراحی کرد . برای این فیلم تحقیقاتی را در عراق داشتیم . تحقیقات موجب شد به این نتیجه برسیم که ما و عراقی ها پیوندهای فرهنگی داریم و می توان اختلافات را کنار گذاشت و اگر کدورتی هست می توان بخشید . دو سه ماه پیش این فیلم را برای تعدادی عراقی نشان دادیم و تحت تاثیر قرار گرفتند


اندر حکایت فیلمبرداری
شاپور پور امین در مورد فیلمبرداری گفت : بنده از ابتدا که قرار بود مرحوم ملاقلی پور این کار را کارگرانی کنند به عنوان فیلمبردار اثر انتخاب شده بودم و بعد ها که وقفه افتاد و کار به دست مجتبی راعی افتاد . بنده برای فیلم شب واقعه انتخاب شده بودم که با پیشنهاد سازندگان این فیلم شب واقعه را رها کردم و با انگیزه زیاد وارد این پروژه شدم . درزمان ملاقلی پور دوربین های 35 میلیمتری بودند و این دوربین ها سنگین بودند و تعویض نگاتیو باید می شدند که این کار را سخت تر می کرد و روند فیلمبرداری را کند می کرد . ولی در این دوره دوربین های فول اچ دی به بازار امده بودند و ما در این فیلم با si2k کار کردیم که نیاز به تعویض کاست نداشت و به صورت فایل گرفته می شد . در این فیلم نیاز داشتیم نوعی تصویر سازی مستند وار داشته باشیم . نیاز داشتیم مانور های پر سرعت داشته باشیم . دوربین های جدید قابلیت جدا شدن لنز دارند و می توان قطعه کوچک شده را در کوچکترین فضا ها مخفی کرد . در بازار مردم به دوربین نگاه می کردند و حالت معمولی فیلمبرداری ، ما را دچار مشکل می کرد . مجبور شدیم کارتون یخچال را در پیاده رو بگذاریم . اندک زمانی که این کارتون در بازار قرار می گرفت مردم به وجود کارتون عادت می کردند و تصور نمی کردند چیز دیگری باشد .


سپس با ایجاد سواراخ دربدنه از داخل آن فیلمبرداری می کردیم و این است که در فیلم شما پلانی نمی بینید که مردم به دوربین نگاه کنند . چون متوجه دوربینی نیستند . در فیلمبرداری بین الحرمین از 3 دوربین استفاده کردیم و یکی را خودم روی دست داشتم و می گرفتم . در ابتدا با تصور اینکه امکانات خواهیم داشت با دوربین و چند ددو لایت به عراق رفتم ولی در آنجا هیچ امکاناتی نبود . مجبور شدیم با تهران مکاتبه کنیم و آقای محمدی دو عدد آرک فرستاد . ولی با این وجود امکانات یک گروه حرفه ای به طور کامل نبود . مشکلات دیگر هم بود . مثلا مقداری پودر سفید کننده داشتیم . در فرودگاه بغداد به خیال مواد مخدر آنها را گرفتند و دو پروژکتور دیگر هم با آنها ضبط شد .
هانیه توسلی در مورد نحوه بازیگری گفت : ابتدا قرار بود سه نقش بازی کنم و نقش جوانی مادرم هم بود . ولی خودم پیشنهاد دادم این کار صورت نگیرد . چون بیش از حد می شد . در ایفای نقش دو خواهر متفاوت بزرگ شده سعی کردم موفق باشم . نقش رحمه کم بود و باید در فرصت کم شخصیت را نشان می دادم . دوست داشتم سکانسی باشد که این دو خواهر با هم صحبت کنند . در لهجه رحمه عرب زبان هستم و دومین تجربه عربی زبان من پس از سریال وفا بود . مجبور بودم عربی ها را حفظ کنم و چون عربی ام خوب نیست دیالوگهای عربی را در تهران در موبایلم ضبط کردم و تمرین کردم و سعی کردم به بهترین نحو تفاوت را ایجاد کنم و اگر ضعفی هست از خودم هست .
سوالات تماشگران آغاز شد و عوامل در برابر سوالها جوابگویی خود را انجام دادند
یکی از تماشاگران پرسید : شباهت دو خواهر و برادر یک ارتباط دم دستی است و ما هیچ رابطه معنوی بین دو خواهر ندیدیم و در جستجو تعلیقی وجود ندارد .
هانیه توسلی : انگیزه مریم را می شناسیم ولی رحمه در فیلم کم است و قبول دارم که باید ارتباطی بین این دو خواهر وجود داشت ولی الان در فیلم نیست


منوچهر محمدی : من هم دوست داشتم ارتباط های متعددی وجود می داشت و این دو خواهر باید در مواردی همدیگر را جذب و دفع می کردند تا همدیگر را باور کنند . فیلم به شدت ملودرام هست و آقای راعی از ملودرام شدن پرهیز می کرد . از طرفی به دنبال این بود که بستر سیاسی و اجتماعی عراق را نشان دهد و باید داستانک ها کم می شدند تا این مسئله پربار نمایش داده شود .
در مورد سختی های فیلمبرداری : فیلمبرداری صحنه های خطرناک با حضور آمریکایی ها در محل وقوع میسر نبود و مجبور بودیم که بازسازی کنیم . در صحنه های های اطراف حرم با ما همکاری کردند . در صحنه های داخل حرم با وجود رایزنی ها اجازه داده نشد که بازیگر بازی کند و ما مجبور شدیم بدون بازیگر تصاویر را بگیریم و در تهران هانیه توسلی و دیگران جلوی پرده سبز بازی کردند و با ترفندهای کامپیوتری این امر محقق شد .
درستکار در برابر سوالی پیرامون اتفاقی بودن برخی صحنه ها اعلام کرد که ملودرام ژانر حادثه است و می توان این عنصر را از ملودارم حذف کرد .
منوچهر محمدی در پایان این نشست گفت: ساخت فیلم‌های سخیف به من پیشنهاد می‌شود اما من از ساخت این نوع فیلم‌ها ترس دارم و دوست دارم تا جایی كه توان دارم فیلم‌های ارزشمند بسازم تا مردم هم از آثار ما راضی باشند.
این نشست با اهدای لوح تقدیر به عوامل رأس ساعت 22 به اتمام رسید.
فیلم عصر روز دهم که در ان صحنه هایی از عزاداری حرم مطهر امام حسین(ع) در روز عاشورا به تصویر کشیده شده است در پایان دهه اول محرم به اکران سینما‌ها در می‌اید
عکس‌های اختصاصی از این مراسم:




منبع : تماشاکده